«Η μαγική συνταγή της Βαλς είναι απλή. Χίλιοι κάτοικοι, χίλια πρόβατα και χίλια κρεβάτια ξενοδοχείου. Αυτή η αναλογία είναι το μυστικό της χαλαρής ατμόσφαιρας, ενώ η διακριτικότητα είναι το παν». Με αυτά τα λόγια διαφημιζόταν το διάσημο πλέον ξενοδοχείο 7132 της Βαλς στις Ελβετικές Αλπεις (θέρετρο - σπα), όταν άνοιγε τις πύλες του το 1996, δεκαεννιά χρόνια, όμως, μετά αυτή η ισορροπία, και κυρίως η διακριτικότητα, κινδυνεύει να χαθεί.
Κι αυτό γιατί οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου Ρέμο Στόφελ και Πίους Τρούφερ σχεδιάζουν να κατασκευάσουν τη «Γυναίκα της Βαλς», ένα ξενοδοχείο ύψους 381 μέτρων, με 82 ορόφους και 107 δωμάτια, που θα γίνει και το ψηλότερο κτίριο στην Ευρώπη, ρεκόρ που τώρα κατέχει ο γυάλινος πύργος Shard στο Λονδίνο, ύψους 309,6 μέτρων.
«Μου αρέσει να ζω σε πύργο», δήλωσε ο Στόφελ, ανακοινώνοντας στα μέσα ενημέρωσης τα σχέδιά του για το ξενοδοχείο-ουρανοξύστη, η κατασκευή του οποίου θα στοιχίσει 312 εκατομμύρια δολάρια.
Αρχιτέκτονας είναι ο διεθνούς φήμης Αμερικανός Τομ Μέιν και το γραφείο του Morphosis, ο οποίος περιέγραψε το όλο εγχείρημα ως μία «μινιμαλιστική κατασκευή που θα αντανακλά το τοπίο». Δήλωσε, επίσης, ότι εφόσον το στενό κτίσμα θα είναι από γυαλί, θα μπορεί να δέσει διακριτικά στο τοπίο, καθώς θα ενσωματώνεται στην κοιλάδα και θα χάνεται στον ουρανό.
Ωστόσο, ήδη πολλοί εκφράζουν αμφιβολίες κατά πόσον ένα κτίριο 381 μέτρων θα δένει με την κοιλάδα και δεν θα μοιάζει εντελώς άσχετο με το όλο βουκολικό τοπίο, το οποίο κυριαρχείται από χαμηλά κτίσματα. «Οι ουρανοξύστες στις Αλπεις είναι ένας παραλογισμός», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Βιτόριο Λαμπουνιάνι, καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει ανάγκη να στεγάζεις ανθρώπους σε τόσο περιορισμένο χώρο στα βουνά.
Εξάλλου, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν επίσης για απληστία των ιδιοκτητών, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν κρύβουν τις φιλοδοξίες τους: «Θέλουμε να αγγίξουμε τα αστέρια», δήλωσε σε συνέντευξή του στην ελβετική τηλεόραση ο Τρούφερ. «Θέλουμε να χτίσουμε ένα από τα πέντε καλύτερα ξενοδοχεία στον κόσμο». Στόχος τους είναι να προσελκύσουν τουρίστες κυρίως από την Ασία και τη Μέση Ανατολή, ενώ τα φτηνότερα δωμάτια θα στοιχίζουν 950 ευρώ τη βραδιά και το ακριβότερο 24.000 ευρώ τη βραδιά. Το ξενοδοχείο θα διαθέτει σπα, αίθουσα χορού, βιβλιοθήκη, εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ στους ψηλότερους ορόφους, πισίνες και μία γκαλερί.
Το σχέδιο πρέπει να πάρει οικοδομική άδεια, όπως και τη θετική ψήφο των κατοίκων της Βαλς. «Αν πειστούν ότι αυτό το ξενοδοχείο θα τους ωφελήσει, ότι θα μπορέσει να προσελκύσει τους τουρίστες που μπορεί να "αντέξει" η κωμόπολή τους, τότε θα ψηφίσουν υπέρ», διαρρέεται από τις τοπικές αρχές. «Και πάλι, όμως, μπορεί να το απορρίψουν ως "ένα κάστρο στον... αέρα"», λένε οι ίδιες πηγές.
Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Το κακό παιδί της αρχιτεκτονικής
Το κακό παιδί της αρχιτεκτονικής
Οταν ο Τομ Μέιν ξεκινούσε το γραφείο του το 1972, με την επωνυμία Morphosis, έγινε το «κακό παιδί της αρχιτεκτονικής» - λίγο απρόβλεπτος, δύσκολος και αιρετικός. Το πάθος και οι «αδιαπραγμάτευτες» αρχιτεκτονικές εμμονές του Μέιν δεν ήταν εύπεπτες: «Τα πρώτα 25 χρόνια δεν είχα έναν πελάτη που να μου μιλά, αφού κάναμε το κτίριό του», είχε δηλώσει, προσθέτοντας ότι μόνο στη διδασκαλία έβρισκε την απελευθέρωση από τους περιορισμούς της κατασκευής και των πελατών του.
Διαγωνισμοί
Από το 1972 διδάσκει αδιάκοπα ως συνιδρυτής της σχολής SCI-Arc. Τη δεκαετία του '90 η ύφεση είχε διώξει τους πελάτες και το γραφείο συμμετείχε σε διαγωνισμούς για μεγάλα δημόσια κτίρια σε αναζήτηση όχι μόνο διάκρισης αλλά και χρημάτων, μια και «έπρεπε να κερδίσουμε δεύτερο ή τρίτο βραβείο για να πληρώνουμε το νοίκι», σύμφωνα με τον Μέιν.
Από το 1972 διδάσκει αδιάκοπα ως συνιδρυτής της σχολής SCI-Arc. Τη δεκαετία του '90 η ύφεση είχε διώξει τους πελάτες και το γραφείο συμμετείχε σε διαγωνισμούς για μεγάλα δημόσια κτίρια σε αναζήτηση όχι μόνο διάκρισης αλλά και χρημάτων, μια και «έπρεπε να κερδίσουμε δεύτερο ή τρίτο βραβείο για να πληρώνουμε το νοίκι», σύμφωνα με τον Μέιν.
Εργο-σταθμός
Τότε ήταν που σχεδίασε το λύκειο Diamond Ranch στην Καλιφόρνια, το έργο που θεωρεί ο ίδιος σταθμό στην καριέρα του, ενώ το 2005 βραβεύτηκε με την ανώτατη αρχιτεκτονική διάκριση, το Pritzker Prize. Μέχρι τότε είχε ήδη περάσει στη μεγάλη κλίμακα κατασκευάζοντας δικαστήρια στο Ορεγκον ή το Ομοσπονδιακό Κτίριο στο Σαν Φρανσίσκο (το πρώτο φυσικά αεριζόμενο κτίριο της δυτικής ακτής των ΗΠΑ). «Με ενδιαφέρουν η καθημερινότητα, οι ιδέες, ποιος θα μείνει στο σπίτι, ποιος θα δουλέψει στο κτίριο γραφείων», συνηθίζει να συνοψίζει την αρχιτεκτονική του φιλοσοφία.
Τότε ήταν που σχεδίασε το λύκειο Diamond Ranch στην Καλιφόρνια, το έργο που θεωρεί ο ίδιος σταθμό στην καριέρα του, ενώ το 2005 βραβεύτηκε με την ανώτατη αρχιτεκτονική διάκριση, το Pritzker Prize. Μέχρι τότε είχε ήδη περάσει στη μεγάλη κλίμακα κατασκευάζοντας δικαστήρια στο Ορεγκον ή το Ομοσπονδιακό Κτίριο στο Σαν Φρανσίσκο (το πρώτο φυσικά αεριζόμενο κτίριο της δυτικής ακτής των ΗΠΑ). «Με ενδιαφέρουν η καθημερινότητα, οι ιδέες, ποιος θα μείνει στο σπίτι, ποιος θα δουλέψει στο κτίριο γραφείων», συνηθίζει να συνοψίζει την αρχιτεκτονική του φιλοσοφία.
Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64163204
